سال‌ها از زمانیکه در کوچه‌ها و خیابان‌های نیویورک به بیماری ایدز،《سرطان گی‌ها》گفته می‌شد می‌گذرد؛ زمانیکه هموفوبیای جهانی در سیاست‌گذاری‌ها و عملکرد در قبال پیشگیری و درمان این بیماری هویدا بود. تصور می‌شد که انتقال اچ‌آی‌وی تنها در بین گی‌ها رواج دارد و تنها این گروه از مردم به این ویروس مبتلا می‌شوند. وزارتخانه‌ها و سازمان‌های بهداشت هیچ برنامه‌ی جامع و مدونی جهت آموزش و آگاهی حول این مسئله و پیشگیری از آن نداشتند و از سوی دیگر فقدان عدالت در دسترسی به بهداشت و درمان تابع مواردی چون فقر بیماران و هموفوبیای کارکنان مراکز بهداشت و درمان به شیوع هر چه بیشتر این ویروس دامن‌زد و تمام این موارد دست به دست هم دادند تا خشم عموم نسبت به گی‌ها برانگیخته شده و با ایجاد انگ انگاری اجتماعی راه و بهانه‌ای جدید برای توجیه هموفوبیای عمومی پیدا شود.
سال‌ها گذشت و طی این سال‌ها کنشگری‌های متعددی حول اعتراض به وضعیت موجود، آموزش و آگاهی رسانی و کمک‌های عمومی برای درمان و پیشگیری انجام گرفت و پس از زخم‌های متعدد اما، نتایج درخشانی جهت افزایش آگاهی برای پیشگیری از انتقال اچ‌آی‌وی و یا درمان‌های کنترلی آن کسب شد؛ امروزه با آنکه معضل انگ انگاری تماما رفع نشده، اما آگاهی عمومی نسبت به اچ‌آی‌وی و راه‌های پیشگیری از آن و در مجموع بهداشت جنسی افزایش یافته است و بخش اعظم این مسئله را مدیون ممارست و کوشش اعضای جامعه‌ی +LGBTQ در سطح جهان هستیم.
اما امروزه باز زمزمه‌هایی از پیدا شدن راه و بهانه‌ای جدید برای انگ انگاری و هموفوبیا به گوش می‌رسد، که آن هم بیماری آبله میمون است؛ بیماری‌ای که در درجه‌ی اول جزو بیماری‌های مقاربتی یا STD نیست، و در درجه‌ی دوم از جمله بیماری‌های بومی غرب و مرکز قاره‌ی آفریقا است که تا به امروز که از این قاره خارج شده و در اروپا منتشر شده است و هیچگاه توجه درخوری برای ریشه‌کن کردن و درمان نگرفته است! راه انتقال ویروس حامل این بیماری تماس از طریق خراش پوستی و ترشحات دهان است و از آنجا که به صورت اتفاقی در یک مهمانی یا جمع متراکم از افراد گی این ویروس شیوع پیدا کرده، بارها و بدون هیچ ملاحظه‌ای از جانب رسانه‌های متعدد این بیماری به مردان سیس‌جندر گی و بای منتسب شده است و بسیاری از جریان‌های انحرافی از آن برای ترویج انگ انگاری و پروپاگاندا علیه جامعه‌ی +LGBTQ استفاده کرده‌اند.
تاریخ تکرار می‌شود؛ همانگونه که زمانی اچ‌آی‌وی و بیماری ایدز، راه و بهانه‌ای برای انگ انگاری و هموفوبیا بود، امروزه هم آبله میمون مبدل به راه و بهانه‌ی جدید شده است. اما همانگونه که جامعه‌ی +LGBTQ سال‌ها در مسیر آگاهی‌رسانی، آموزش و مقابله با انگ انگاری تلاش، کنشگری و مبارزه کرده است، این بار هم سر خم نمی‌کند و در برابر این انگ‌ها مقابله خواهد کرد، کمااینکه این مقابله و مبارزه در برابر بیماری‌ای غیرمقاربتی به مراتب راحت‌تر است.
رها غیاثی و هیئت تحریریه‌ی رنگالری
