– بخش دو –
در تاریخ ۱۳ مهر سال ۱۴۰۳ هجری شمسی، محمود فکری، بازیکن و سرمربی باسابقه‌ی فوتبال که در حال حاضر سرمربی تیم مس شهر بابک است، در نشست خبری پس از دیدار مقابل (تیم) سایپا، اقدام به ترویج هوموفوبیا کرد.
وی در این نشست گفت:
«خواهش من از مدیران باشگاه این است که دنبال مربی همجنسگرا نباشند، آن مربی همجنسگرا که متاسفانه مفعول هم هست…»
«مربی مفعول همجنسگرا به درد فوتبال ما نمی‌خورد و هیچ کمکی هم به استقلال نمی‌کند…»
چنین اظهاراتی در کنار استفاده از انگ‌واژه‌ی «مفعول» که همواره برای تحقیر و اعمال خشونت کلامی علیه افراد همجنسگرا و کوئیر به کار برده شده است، به صورت مشخص نمایانگر تفکر هوموفوبیک یا همجنسگراستیزانه‌ی محمود فکری است و استفاده از چنین تریبونی برای این اظهارات، باعث تشدید تنفر و ستیز در سطوح متعدد اجتماعی می‌شود.
به علاوه، این شکل از انگ‌انگاری همجنسگرایی و جایگاه فرد در ارتباط جنسی و استفاده از آن برای تحقیر سایرین، در سطح گسترده‌تری باعث تشدید اقدامات خشونت‌آمیزی مانند آشکارکردن افراد همجنسگرا و تشویق به اعمال قلدری و انواع دیگری از خشونت علیه آن‌ها می‌شود.
در نهایت محمود فکری، بابت آنچه که در حکم وی «تخلف انتسابی مبنی بر نقض ماده ۷۱ مقررات انضباطی و همچنین دستورالعمل ناظر بر مصاحبه‌ها» بیان شده، به چهار ماه محرومیت از همراهی تیم خود در مسابقات رسمی و مبلغ ۵٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ ریال جریمه، محکوم شده است. این حکم از سوی کمیته‌ی انضباطی فدراسیون فوتبال صادر شده و مسلم است که دلیل چنین حکمی، سویه‌های هوموفوبیک اظهارات فکری نبوده است.
همجنسگراستیزی و به تبع، اظهارات همجنسگراستیزانه نه تنها هیچ وقت در قوانین جمهوری اسلامی جرم‌انگاری نشده است، بلکه بسیاری از سران حکومتی در تائید و توجیه قوانین جزایی غیرانسانی در قبال روابط همجنس‌خواهانه، تا به حال بارها به ترویج نفرت و بیان اظهارات همجنسگراستیزانه پرداخته‌اند.
در سال ۲۰۰۶ میلادی، محمد خاتمی، رئیس جمهور وقت از جبهه‌ی اصلاحات، در دانشگاه هاروارد، همجنسگرایی را «بیماری» خواند و راه «درمان» آن را اعدام عنوان کرد. در سال ۲۰۰۷ میلادی، محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور وقت در دانشگاه کلمبیا، وجود افراد همجنسگرا در ایران را انکار و در اشاره به آن‌ها از انگ‌واژه‌ی «همجنسباز» استفاده کرد. همچنین ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور وقت در نشست خبری سفر دیپلماتیک به کشور اوگاندا، همجنسگرایی را «یکی از کثیف‌ترین چیزهایی که در تاریخ بشر رخ داده» توصیف کرد.
این روزها چنین اظهاراتی در تریبون‌ها و نهادهای وابسته به حاکمیت بیشتر به گوش می‌خورد که با وجود قوانین غیرانسانی موجود در این حوزه، زنگ خطری از بابت وضعیت حقوق بشر در ایران است.
