خطاب به کارگران جنسی جامعه‌ی +LGBTQ
خشونت علیه ما، بدون دسترسی ما به خانه‌های امن و گرم‌خانه‌ها، همه جا هست؛ خانه، مدرسه، درمانگاه، دانشگاه، بیمارستان، محل کسب و کار، پارک‌ها و خیابان‌ها!
اما اگر محل کسب و کار ما، همزمان در پارک، خیابان و خانه باشد، خشونت بیشتری در اطراف ما جولان داده و امنیت ما را به خطر می‌اندازد!
آری! کارگران جنسی جامعه‌ی +LGBTQ در خیابان‌ها، پارک‌ها و خانه‌هایی مشغول به کار هستند که ممکن است تا دندان علیه آن‌ها مسلح باشد! و هر روزه در معرض خطر قتل، خشونت و آزار جسمی، روانی و جنسی هستند.
با تمامی این‌ها، کارگران جنسی تنها بخاطر شغلی که دارند، شغلی که در موارد عمده بنا به اجبار و محرومیت‌های گسترده انتخاب کرده‌اند، از جمع‌های مختلف، حتی جمع‌های مربوط به جامعه‌ی +LGBTQ طرد می‌شوند و کسی دست یاری به سوی آن‌ها دراز نمی‌کند!
کارگران جنسی این جامعه، که بدون کوچک‌ترین حمایت و یا مراقبت، عدم دسترسی به بهداشت و درمان مشغول به کاراند و برای بقا و زیست خود تلاش می‌کنند، ارزشمند و شرافتمند هستند.
ما با درد هم آشنا هستیم و بابت تک تک رنج‌ها و تبعیض‌هایی که از کابل تا استانبول علیه شما روا داشته می‌شود، متاسف‌ایم. روزی دست در دست هم به وقت کابل، زاهدان، رشت، آبادان، اهواز و مهاباد، با افتخار در خیابان‌ها گام برمی‌داریم و فریاد آزادی سر می‌دهیم.
«روزی که کمترین سرود ما بوسه است».
