رامتین شهرزاد
این هفته، رسانه‌های مختلف می‌گویند بیماری آبله‌میمون توسط «مردانی که با مرد» رابطه‌ی جنسی برقرار کرده‌اند در حال گسترش است. یک لحظه صبر کن! چی؟! ها؟! واقعا؟! چطوری؟!
خب، من به شما می‌گویم اینجا یک‌کلاغ چهل‌کلاغ شده است و اگر حوصله دارید، توضیح بدهم ولی قبل از همه چیز، نگران نباشید! جوش نزنید! آبله‌میمون شباهتی با ویروس کرونا ندارد و قرار نیست جان میلیون‌ها نفر را بگیرد.
سازمان جهانی بهداشت می‌گوید اگر واکسن آبله زده باشید – در ایران تقریبا همه این واکسن را زده‌اند – نسبت به آبله‌میمون هم مصونیت دارید. این سازمان همچنین می‌گوید این بیماری به ندرت فرد را به بیمارستان می‌فرستد.
خب، این بیماری تازه است؟ نه، نیست. دهه‌هاست با آن آشنا هستیم. چون نخستین مرتبه در بین میمون‌ها دیده شده، به آن نام آبله‌میمون را داده‌اند وگرنه گستره‌ای از پستانداران مانند انواع موش می‌توانند این بیماری را داشته باشند.
اوکی! آبله‌میمون چطور منتقل می‌شود؟ این ویروس فقط از تماس مستقیم با پوست فرد بیمار یا مایعات بدن او، مانند لمس بزاق دهان یا مایعاتی که در گذر سکس از بدن خارج می‌شوند، می‌تواند به فرد دیگری منتقل شود.
بسیار خب، حالا چرا برخی رسانه‌ها آبله‌میمون را با رابطه‌ی جنسی مردان با همدیگر گره زده‌اند؟ خیلی ساده چون لایک می‌گیرد و این کار را عمدتا رسانه‌هایی انجام می‌دهند که برایشان اغراق مهم‌تر از واقعیت است.
یعنی آبله‌میمون با رابطه جنسی مرد به مرد ارتباطی ندارد؟ چرا! ارتباطش همانند هر رابطه‌ی جنسی دیگری است که دو نفر یا چند نفر با همدیگر دارند. از فردی که در این رابطه ویروسی همراهش داشته باشد، ویروس به دیگران منتقل می‌شود. انتقال ویروس به‌معنای بیمار شدن نیست اما درنهایت بعضی‌ها سرما می‌خورند، برخی اچ‌آی‌وی می‌گیرند و انگشت‌شمار در کل جهان ممکن است آبله‌میمون بگیرند.
خب، پس مشکل رسانه‌ها چیه؟! مشکل اینه که رابطه‌ی جنسی را فقط در مردان همجنس‌خواه مطرح می‌کنند. واقعا نمی‌دانیم چرا این رسانه‌ها فکر می‌کنند بقیه‌ی مردمان زمین در هنگام رابطه جنسی مایعی از بدنشان خارج نمی‌شود و بدن دیگری آن مایع را لمس نمی‌کند!
آخرش که چی؟ درنهایت اینکه ویروس آبله‌میمون خطر پاندمیک ندارد، فقط برای نخستین مرتبه از قاره آفریقا خارج شده و به قاره‌های دیگر رسیده. رسانه‌ها هم از ذهن‌های خسته از پاندمیک کووید۱۹ استفاده می‌کنند تا لایک بیشتری بگیرند.
آخرش اینکه هر خبری را باور نکنید. سازمان بهداشت جهانی خبرهایش را به چندین زبان از جمله انگلیسی و عربی منتشر می‌کند. صفحات معتبر سازمان‌های معتبر را بخوانید، بگذارید بقیه بوق‌شان را بزنند!